Yonca, Tarık’la evlenmezdi belki… Eğer Tarık’ın annesi, babası, amcası, dayısı, teyzesi, ablası, yakını, uzağı, herhangi bir akrabası, bir yerde kökeni, birileriyle göbek bağı olsaydı. Her modern, çalışan genç kadının hayalidir ‘çöpsüz üzüm’ bir koca bulmak. Yonca’nınki gerçek oldu.
Tarık, başarılı bir doktor, iyi kalpli bir insan, yakışıklı olduğu oranda karısına aşık bir koca… Küçük yaşta evlatlık verilmiş üstelik üvey ailesinden uzakta yaşayan, ‘yalnız’ bir erkeği kim kaçırmak isterdi ki? Yonca’da kaçırmadı zaten. Fazla uzatmadan birlikte televizyon karşısında oturup çekirdek çitleyebilecekleri bir ‘çekirdek aile’ kurdular. Böyle de yaşlanacaklardı…
Eğer Ar Apartmanı’na taşınmasalardı. Anası, danası, ablası, babası, bitirimi, hoppası, alabildiğine ve olabildiğine kalabalık, bir apartman dolusu ‘geniş bir aile’ydi Ar Ailesi. Tarık bu aileyi görür görmez keyiften, Yonca ise kederinden bayıldı. ‘Kocasının Ailesi’nden beter, bir apartman dolusu komşusu olmuştu.
O komşular ki, daha ilk günden Tarık’ı evlat, Yonca’yı elkızı kabul ettiler. Ve bu kadarıyla da kalmadı. Yeni evli çifti asıl büyük sürpriz, hemen karşı dairelerinde pimi çekilmiş bir el bombası misali ilerleyen günlerde bekliyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder